مقاله ارزیابی روشهای مختلف در کنترل پاجوش زیتون رقم زرد

پاجوشها در درخت زیتون به عنوان یک مصرف کننده (Sink) قوی عمل کرده و با میوه ها برای جذب آب و عناصر غذایی رقابت می کنند. به منظور کنترل پاجوشها آزمایشی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با ۸ تیمار و ۳ تکرار (۴درخت در هر کرت) از سال ۱۳۷۹ به مدت چهار سال در باغ شهید مطهری طارم پیاده شد. تیمارها عبارت بودند از شاهد (عدم کنترل)، حذف مکانیکی پاجوش یک بار در سال (اواسط اردیبهشت)، حذف مکانیکی کامل پاجوش (اواسط اردیبهشت، اواخر خرداد و اوایل مرداد) مصرف گلیفوزیت۴۱% SL  به میزان۶  لیتر در هکتار + سیتوویت ۵/۱ لیتر در هکتار، گلیفوزیت ۴۱% SL  به میزان۸  لیتردر هکتار، بروموکسینیل ۲۲.۵% SLو۲.۵ لیتر در هکتار، تو فور دی + ام ث پ آ ۶۷.۵% SL و ۲ لیتر در هکتار و پاراکوات ۲۰% SL 3  لیتر در هکتار. صفات مورد ارزیابی در این طرح شامل تعداد و طول رشد پاجوش، وزن تر و خشک پاجوش، تعداد و طول رشد شاخه نورسته، وزن تر ۵۰ میوه، نسبت گوشت به هسته و درصدروغن بود. نتایج نشان داد تیمارهای توفوردی + ام ث پ آ، گلیفوزیت و گلیفوزیت + سیتوویت در کاهش تعداد پاجوش نقش موثری داشتند و تیمارهای هرس سه بار در سال، توفوردی + ام ث پ آ، گلیفوزیت وگلیفوزیت + سیتوویت در کاهش طول پاجوشها نسبت به بقیه تیمارها موثر بودند. تیمارهای هرس سه بار در سال، توفوردی + ام ث پ آ و گلیفوزیت باعث کاهش وزن تر و خشک پاجوشها شدند. در تعداد شاخه های نورسته بین تیمارهای اعمال شده هیچگونه اختلافی مشاهده نشد. تیمارهای هرس سه بار در سال، گلیفوزیت + سیتوویت، پاراکوات و گلیفوزیت باعث افزایش طول شاخه های نورسته شدند. تیمارها روی صفات میوه مثل وزن تر و خشک گوشت میوه، نسبت گوشت به هسته، وزن هسته، درصد روغن و عملکرد نقش موثری نداشتند. با توجه به نتایج به دست آمده جهت کنترل پاجوشهای زیتون رقم زرد، سموم توفوردی + ام ث پ آ، گلیفوزیت یا مخلوط گلیفوزیت +  سیتوویت توصیه می شود.