زیتون چیست؟
زیتون یک نوع میوه درختی است که بدلیل خواص فراوان آن بسیار مورد توجه علاقمندان به سلامتی می باشد.
رنگ میوه زیتون ابتدا سبز و سپس سیاه می شود و وقتی سیاه شد برای گرفتن روغن مورد استفاده قرار می گیرد.
زیتون در مرحله سبز نیز قابل مصرف است ولی باید تلخی آن بوسیله آب نمک یا مواد شیمیایی گرفته شود.
گرفتن تلخی زیتون را به اصطلاح شیرین کردن می گویند. لازم به ذکر است که مزه نهایی آن پس از فرآوری تقریبا نمکی و کمی تلخ است.
روش سنتی گرفتن تلخی زیتون سبز با آب نمک بوده که هنوز هم استفاده می شود. برای اینکه آب نمک داخل میوه نفوذ کند ، ابتدا میوه را با سنگ یا وسیله ایی شبیه گوشتکوب ضربه می زنند تا ترک بردارد و آب نمک به آن نفوذ کند. به این نوع زیتون ، زیتون شکسته می گویند. تقریباً بهترین حالت مصرف زیتون سبز همین روش شکستن و فرآوری با آب نمک است.
در حال حاضر بوسیله دستگاه غلتکی زیتون را می شکنند.
روش دوم فرآوری استفاده از ماده شیمیایی سود سوزآور می باشد که در این روش نیازی به شکستن زیتون نمی باشد و به این محصول زیتون کنسروی می گویند.
کلا به زیتونی که نشکسته فرآوری شود کنسروی می گویند و ربطی به ظرف کنسرو ندارد.
زیتون پرورده حاصل مخلوط کردن زیتون (شکسته یا کنسروی) با موادی نظیر رب انار ، گردو ، پیاز ، سیر ، گلپر ، و . . . است.
روغن زیتون نیز در دو نوع بودار و بی بو دسته بندی می شود. البته دسته بندی فرابکر و بکر نیز اخیرا استفاده می گردد. ولی در کل روغن زیتون سالم و اصلی بوی خاص خود را دارد و روغن زیتون تصفیه شده بوی کمتری دارد و همچنین خواص آن از نوع بودار کمتر است.
انواع زیتون
علاوه بر میوه و روغن زیتون ، برگ درخت زیتون نیز خاصیت درمانی دارد.
ماندگاری زیتون و روغن زیتون در باور مردم تقریبا برعکس هم هستند. یعنی اعتقاد بر این است که هر چه زیتون بماند ، از خواص آن کم می شود ولی روغن زیتون هر چه بیشتر بماند خاصیت آن بیشتر می شود که البته برای ما هنوز اثبات نشده ولی روغن زیتون هفت ساله به وفور برای درمان دردهای کمر و دست و پا بصورت مالشی استفاده می گردد.
در مجموع تاریخ انقضاء زیتون و روغن زیتون تا دو سال منطقی به نظر می رسد. هر چند بستگی به شرایط نگهداری آنها دارد و طبیعتا در جای نامناسب ممکن است به شش ماه هم نرسد و در جای مناسب تا ۳ الی ۴ سال نیز قابل مصرف باشند.